Het is maar hoe je het bekijkt

Als ik je vertel wat ik vaak hoor dat anderen denken dan lach je je stuk…twee spermacellen die ergens naartoe zwemmen.

Ja, dat lees je goed. Vaak moeten mensen er een beetje om lachen en zoeken er hun eigen betekenis bij. Staat het voor de 2 kinderen die je hebt? Als ik dan vertel dat ik geen kinderen heb, zie ik de radartjes draaien en het schaamrood een beetje omhoog kruipen. Ze hebben een aanname gedaan, die niet blijkt te kloppen.

Ik vond dit in het begin lastig. Ik heb me er zelfs even voor geschaamd. Ik heb bij het laten zetten van de ‘try out’  op mijn arm het plaatje vanuit alle kanten bekeken, bang dat anderen er iets geks in zouden zien. Hoe kan ik dit dan gemist hebben? Hoe ik ook mijn best heb gedaan, die spermacellen heb ik er absoluut niet in gezien. Het was even confronterend.

Ik heb zelfs overwogen om de tattoo te laten veranderen. Maar daarmee verandert mijn waarheid, waar ik juist kracht uit haal. Ik heb de tattoo niet voor een ander gezet, maar voor mezelf. Sterker nog, ik heb heel bewust de tattoo laten zetten zodat IK elke dag zie wat er staat en niet een ander. Tegen de regels van de tattoo-wereld in, waarbij een tattoo altijd zo werd getekend dat de ander er van kan genieten (waarom zou dat zijn?!).

En ik heb dus heel bewust gekozen om de tattoo niet te veranderen.

Wat ik zie

Ik zie een curvy lady. Rondingen die ik heel lang vervloekt heb, waar ik ook een tijd tegen heb gevochten en nu vooral liefdevol in bedwang houd. Ze is getekend met maar 3 lijnen, de kracht van de eenvoud. Hoe ingewikkeld iets ook lijkt, het is in de kern altijd simpel, zonder tekort te doen aan de impact wat het kan hebben op mijn leven. En het zijn zachte lijnen, getekend op mijn linkerarm, de kant van mijn hart. Een reminder om zacht te zijn tegen mezelf en te leven vanuit vertrouwen. Zolang het vanuit mijn hart komt klopt het, want linksom of rechtsom komt het altijd weer terug. 

Waarom ik dit nu schrijf? 

Als ondernemer geloof je in je eigen perspectief. Dat is je kracht. Om daar aan vast te houden, zelfs als anderen iets anders zien. Om te geloven in wat jij doet.

Maar soms, als je even vast loopt, kan het enorm helpen een ander perspectief op te zoeken. Letterlijk bij jezelf. Door even afstand te nemen en vanuit een andere hoek te kijken. Net zoals een kind de wereld vanuit een andere hoek ziet dan iemand die op een trap staat. Zoek een andere positie.

En vraag anderen naar wat zij zien. Waak ervoor dat je ze wilt gaan overtuigen van je eigen perspectief en sta juist open voor een frisse blik. Wees nieuwsgierig, ontdek, leer te zien wat zij zien om vervolgens je eigen keuze te maken wat jij daarmee wilt doen.

Laat je me weten wat jij in de eerste foto zag?

Zoals Loesje zegt:

"Af en toe moet je het leven ondersteboven houden om te zien wat er nog meer in zit."

Liefs,

Pauline